من دختری هیجده ساله و از یک خانواده ی متدین هستم . امسال در دانشگاه شهر خود پذیرفته شدم . من موافق آرایش زننده در بیرون از خانه نیستم ولی وقتی به دانشگاه می روم یک روژ لب کم رنگ استفاده می کنم . اما مادر من ، مرا از این کار منع می کند و می گوید گناه است . به هرحال من حجاب کامل را دارم اما چطور باید به مادرم بگویم که محیط دانشگاه با کوچه و خیابان فرق دارد . تازه بعضی اوقات که به می خواهم به دانشگاه بروم مادرم حاضر می شود و مرا تا دم در دانشگاه می رساند و بعد هم می گوید از محیط جامعه می ترسم . به من بگویید چه کنم ؟
من انسانی صبور هستم ولی بعضی وقتها فکر می کنم خداوند جواب انسانهای عجول و
آنهایی را می دهد که زودتر لب به گله و شکایت باز می کنند . من پدر و مادر را از
دست داده ام ولی باز هم صبور هستم ولی گاهی اوقات احساس می کنم به بن بست رسیده ام
. راهنمایی بفرمایید .
در فامیل ما به کسانی که در مصیبت صبر می کنند ، می گویند که شما محبت تان نسبت به اطرافیان کم است . چگونه رفتار کنیم که هم صبر پیشه کنیم و هم مورد این اتهام واقع نشویم ؟