سوال:
مادری دارم که
بسیار بداخلاق و بد دهان است . من و برادرم هیچ وقت سایه ی مادر را روی سرمان حفظ نکردیم و به جز داد و فریاد چیزی از او نشنیدیم . احترام هیچ کس را نگه نمی دارد ولی انتظار دارد که همه احترام او را نگه دارند . حتی احترام پدر و مادر خودش را هم نگه نمی دارد . جلوی پدرم به مادرش بد و بیراه میگوید . مادرم فقط ایراد های بقیه را می بیند خیلی دعا کرده ام ولی هر روز بدتر از دیروز میشود گاهی دلم می خواهد که او نباشد . بدون مادر راحت تر هستم .آیا احترام چنین مادری واجب است ؟ راهنمایی بفرمایید
تعدادی سؤال طرح می کنم. اگر فرصت داشتی به اینها فکر کن:
امروز کدامیک از نعمت های خدادادی را باید در راه او و به امر او و برای رضای او و در مسیر او بهتر از دیروز به مصرف برسانم و کارآیی خود را افزایش دهم؟ نعمت فکرکردن؟ تعقل؟ درک؟ حافظه؟ سلامتی؟ شعور؟ وجدان؟ عاطفه؟ ولایت و امامت؟ زبان؟ چشم؟ گوش؟ نعمت تشخیص صدا؟ تشخیص رنگ؟ تشخیص مزه؟ تشخیص دما؟ توانایی صحبت کردن؟
ما باید باور کنیم که زندگی ما حاصل به هم پیوستن لحظه هاست. آینده و سرنوشت ما به تصمیم های همین لحظه ی ما گره خورده است. ما آینده را با تصمیمات الآن مان می سازیم. پس همین الان دست به کار شو و آینده ی خودت را بساز. 
