شوهرم آدم خوبی است، ولی متأسفانه زیاد مقید به
انجام امور دینی نیست. گاهی نماز می خواند و گاهی نماز نمی خواند، ولی با عقاید و
اعمال مذهبی مخالف نیست. در این باره مرا راهنمایی کنید.
پاسخ:
سهل انگاری در انجام وظایف عبادی و از جمله نماز، ریشه در تربیت خانوادگی دارد. بنابراین تسامح ایشان، نشانه عدم اعتقاد به نماز و بی مبالاتی به آن نیست. متأسفانه عادت نکردن به نماز در دوران کودکی و نوجوانی، چنین مشکلاتی را در دوران جوانی و بزرگسالی به وجود می آورد. در این شرایط، با توجه به این که همسرتان فردی تحصیل کرده است، کتاب هایی را که دربارة نماز به نگارش درآمده است، در اختیار ایشان قرار دهید و در این باره با یکدیگر صحبت کنید و از راه اظهار محبت و دوستی، انجام فریضة بزرگ الهی را از ایشان بخواهید. در وقت نماز او را به آرامی از خواب بیدار کنید و مدتی به این کار ادامه دهید و رضایت خود را از این عمل ابراز کنید و وی را مورد تشویق قرار دهید. قطعاً برخورد شما در او اثر خواهد گذاشت. معاشرت و رفت و آمد با افراد متدین و شرکت دسته جمعی در مراسم مذهبی در این جهت بسیار مؤثر است. کتاب های ذیل جهت مطالعه پیشنهاد می شود: 1- از ژرفای نماز، آیت الله خامنه ای، 2- سیری در اسرار نماز، عقیقی بخشایشی، 3- نماز تسلیم انسانی عصیان گر، جلال رفیع، 4- نماز یعنی رهبری، سید ابوالفتح دعوتی، 5- یکصد و چهارده نکته دربارة نماز، محسن قرائتی، 6- پرتوی از اسرار نماز، محسن قرائتی، 7- اسرار عبادت، آیت الله جوادی آملی.