سلام دوسال ازدواج کردم به حمدالله همسرم شخص خوب خوش اخلاق و مذهبی می
باشد مشکلی از لحاظ رفتاری نداریم اما مشکل بزرگ من این است که من بسیار پر
جنب و جوش هستم اما همسرم ارام است من پر از احساس و انتظار محبت بسیار
دارم اما همسرم مقداری فاق می باشدیکم خسته شدم و نمی دانم چه جور خودم را
با شرایط وفق بدم اکثرا نظراتمان هم متفاوت است و مجبور به گذشت هستیم
ممنون میشم اگه راهنماییم کنید
الحمدلله که زندگی خوبی دارید. انشاالله که روزبه روز دلهایتان به هم نزدیکتر و پیوندتان محکم تر گردد. وجود تفاوت بین دونفر امری طبیعی است،مهم آن است که یاد بگیریم چطور با وجود این تفاوتها با هم زندگی کنیم. قدم اول آن است که یکدیگر را همانطور که هستید بپذیرید و سعی در تغییر دادن دیگری نداشته باشید.اصرارنداشته باشیم که دیگری عینا مثل ماشود.قدم بعد، در میان گذاشتن خواسته های خود با دیگری و همفکری برای پیدا کردن راهی برای رسیدن به این خواسته هاست،البته باید این راه، راهی باشد که هر دو طرف حس کنند با این راه ، همه یا قسمتی از خواسته هایشان تامین شده است. چون اگر راهی انتخاب شود که یکی کاملا به خواسته اش برسد و دیگری مجبور شود کاملا از خواسته اش صرف نظر کند، موجب ناراحتی فرد ناکام و احساس ظلم و ایجاد فاصله بین دو نفر می شود.گاهی اوقات ممکن است بخواهیم خواسته های دیگری را برآورده کنیم اما چگونگی این کار را بلد نیستیم پس ، قدم سوم یاد گرفتن این نوع مهارتهاست که می توان با مطالعه کتابهای مناسب(مثل 5 زبان عشق نوشته گری چپمن، سر دلبران نوشته امیرحسین بانکی پور،بروید باهم بسازید،همسر دوست داشتنی نوشته مهدی خدامیان آرانی و...)یا گوش کردن به سی دی های مرتبط با این موضوع به این مهم دست یافت.نکته ای که به پذیرش بهتر یکدیگر کمک می کند آن است که همسر خود را با هیچ کس مقایسه نکنید. چون مقایسه کردن فقط باعث ناامیدی بیشتر از همسر می شود و توانایی کنار آمدن با او ا کاهش می دهد. در زندگی موقعیتهایی است که نمی توان آنها را تغییر داد فقط باید آنها را همانطور که هستن پذیرفت و راه کنار آمدن با آنها را پیدا کرد.نکته آخر: دیدن نعمتهایی که خدا به ما داده است و شکر آنها، تحمل سختی ها را راحت تر، رضایت را بیشتر و زمینه را برای نزول نعمت های بیشتر فراهم می کند.
مشاورتان: سجادی
